در نظر بازی ما بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
سرو چمان من چرا میل چمن نمی کند؟
همره گل نمی شود یاد سمن نمی کند؟
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی